Anasayfa
NerdenKÜÇÜĞÜM
Aynı sokak da oturuyorduk.
Her gün bir kızla gelirdi eve.Adı:Esrarengiz
Herkes onun adında farklı şeyler söylüyordu.
Fakat kimse gerçeği bilmezdi.
Kirli sakalları vardı,kahverengi gözlü,kumraldı.
Mahallenin kızları ona hayrandı.
Hiç kimseyle konuşmaz sadece gidip gelirdi.
Bir gün onunla yolda karşılaştık.
Çok güzel bir yüzü vardı,bana baktı ve gülümsedi.
Şaşırdım ama yinede onu sevmemeye çalıştım.
Fakat o çok farlıydı.Gece boyu lambası yanardı.
Bazen uyumak yerine onun evini seyrederdim.
Bir gün yine kendimi onun gözlerinde buldum.
O an anladım ki hep kendimi kandırmışım.
Hissettiğim şey sevgiymiş meğer.
Artık o eve gelmeden uyumaz oldum.
Herkes onun kötü olduğunu söyleyince onu savunurdum.
Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum.
Geçen gün onu yine yolda gördüm bana göz kırptı.
Yanımdan geçerken onu çağırdım “ACELEM VAR KÜÇÜĞÜM”dedi.
Bana sanki aramızda ki yaş farkını hatırlattı.
Eve gelip ağladım.Karar verdim ona ilan-ı aşk edecektim.
Yolunu bekledim.bir gün;Onu yolda gelirken gördüm.peşine düştüm.
Eve girdi,biraz bekledim ve kapıyı çaldım,açtı.
”NE VAR KÜÇÜĞÜM” dedi.
Adımı bile söyleyemedim.
SENİ SEVİYORUM dedim.Gülümsedi cevap verdi.
”EVET” dedim “NE EVET” dedi.
Sonra bir ay boyunca evden çıkmadım,
bir gün kızlarla evde konuşurken mahalleye ambulans geldi.
Ambulans onun evinin önünde durdu,şaşırdık.
Hep beraber seyre daldık,bütün mahalle
3-5dakika sonra onu sedyeyle dışarı çıkardılar.
Önümden geçerken “BENDE SENİ KÜÇÜĞÜM”dedi ve gözlerini yumdu.
Herkes bana bakıyordu.
Ağlayarak koşmaya başladım,gözyaşlarım durmadan akıyordu.
Eve geldim annemler ondan bahsediyordu;
ailesi yokmuş,kendi gayretiyle
bu yaşa gelmiş,okumuş.
Sevdiği bir kız varmış,ailesi vermeyince evden kaçmış.
Bir hafta sonra sevdiği kız ölmüş.
Daha sonra yine
sevmiş,çok acı çekmiş intihar edip hastaneyi aramış.
Polisler geldiğinde evinin duvarında;
KÜÇÜĞÜM SENDE ÖLME yazısını bulmuşlar………
Aynı sokak da oturuyorduk.
Her gün bir kızla gelirdi eve.Adı:Esrarengiz
Herkes onun adında farklı şeyler söylüyordu.
Fakat kimse gerçeği bilmezdi.
Kirli sakalları vardı,kahverengi gözlü,kumraldı.
Mahallenin kızları ona hayrandı.
Hiç kimseyle konuşmaz sadece gidip gelirdi.
Bir gün onunla yolda karşılaştık.
Çok güzel bir yüzü vardı,bana baktı ve gülümsedi.
Şaşırdım ama yinede onu sevmemeye çalıştım.
Fakat o çok farlıydı.Gece boyu lambası yanardı.
Bazen uyumak yerine onun evini seyrederdim.
Bir gün yine kendimi onun gözlerinde buldum.
O an anladım ki hep kendimi kandırmışım.
Hissettiğim şey sevgiymiş meğer.
Artık o eve gelmeden uyumaz oldum.
Herkes onun kötü olduğunu söyleyince onu savunurdum.
Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum.
Geçen gün onu yine yolda gördüm bana göz kırptı.
Yanımdan geçerken onu çağırdım “ACELEM VAR KÜÇÜĞÜM”dedi.
Bana sanki aramızda ki yaş farkını hatırlattı.
Eve gelip ağladım.Karar verdim ona ilan-ı aşk edecektim.
Yolunu bekledim.bir gün;Onu yolda gelirken gördüm.peşine düştüm.
Eve girdi,biraz bekledim ve kapıyı çaldım,açtı.
”NE VAR KÜÇÜĞÜM” dedi.
Adımı bile söyleyemedim.
SENİ SEVİYORUM dedim.Gülümsedi cevap verdi.
”EVET” dedim “NE EVET” dedi.
Sonra bir ay boyunca evden çıkmadım,
bir gün kızlarla evde konuşurken mahalleye ambulans geldi.
Ambulans onun evinin önünde durdu,şaşırdık.
Hep beraber seyre daldık,bütün mahalle
3-5dakika sonra onu sedyeyle dışarı çıkardılar.
Önümden geçerken “BENDE SENİ KÜÇÜĞÜM”dedi ve gözlerini yumdu.
Herkes bana bakıyordu.
Ağlayarak koşmaya başladım,gözyaşlarım durmadan akıyordu.
Eve geldim annemler ondan bahsediyordu;
ailesi yokmuş,kendi gayretiyle
bu yaşa gelmiş,okumuş.
Sevdiği bir kız varmış,ailesi vermeyince evden kaçmış.
Bir hafta sonra sevdiği kız ölmüş.
Daha sonra yine
sevmiş,çok acı çekmiş intihar edip hastaneyi aramış.
Polisler geldiğinde evinin duvarında;
KÜÇÜĞÜM SENDE ÖLME yazısını bulmuşlar………
