Anasayfa
NerdenNe elem verici şu yalnızlık. Nasıl da zor gelir insana kimsesizlik, biçarelik, yek perişan…
Ne elem verici. Gönlüm yırtılıyor sanki, sanki yerinden çıkıyor lavlarım. Ne kadar da zor sessizlik, hayalindeki ölmüş seslerle konuşmak.. kimse bilmez çekmeyenden başka, kimse görmez görmeyenden başka, kimse anlamaz anlamayandan başka…
Üzerime yürüyor duvarlar, perdeler sanki yek vücut birer hayalet, kapılar ruhumun hazan bahçesine açılan geçitler ve ışıklar ah o ışıklar… ruhumu okşuyorlar gecenin karanlığında, bana yol gösteriyorlar,beni yalnız bırakmıyorlar..
Ah o ışıklar geceleri ruhuma güneş saçıyorlar. Kuytu bir köşeden loşluğunu gönderiyorlar, yalnızlığıma bir gölge yapıp bana arkadaş buluyorlar, duvarlarıma renk veriyorlar, pencerelerime can katıyorlar, beni bana yoldaş yapıyorlar…
Ne de gariptir yalnız olanlar, ne de hüzünlüdür kimsesiz, nasılda fakirdir sahipsizler. Gecenin sessizliğinde arkadaş bulursunuz mecburiyetten. Yıldızlarla sohbet edersiniz, toprakla şarkı söylersiniz, ağaçlarla ruhu yırtıp geçen bir ninni mırıldanırsınız.
Gecenin karanlığında çıkıp dolaşırsınız habersiz, sualsiz. Kimseye görünmeden, kimseyi görmeden öylece dolaşıverirsiniz. Eve geldiğinizde sizi bir kişi bekliyor olacaktır dışarıda sizinle olan ve sizden önce gelmiştir.
Ne elem verici. Gönlüm yırtılıyor sanki, sanki yerinden çıkıyor lavlarım. Ne kadar da zor sessizlik, hayalindeki ölmüş seslerle konuşmak.. kimse bilmez çekmeyenden başka, kimse görmez görmeyenden başka, kimse anlamaz anlamayandan başka…
Üzerime yürüyor duvarlar, perdeler sanki yek vücut birer hayalet, kapılar ruhumun hazan bahçesine açılan geçitler ve ışıklar ah o ışıklar… ruhumu okşuyorlar gecenin karanlığında, bana yol gösteriyorlar,beni yalnız bırakmıyorlar..
Ah o ışıklar geceleri ruhuma güneş saçıyorlar. Kuytu bir köşeden loşluğunu gönderiyorlar, yalnızlığıma bir gölge yapıp bana arkadaş buluyorlar, duvarlarıma renk veriyorlar, pencerelerime can katıyorlar, beni bana yoldaş yapıyorlar…
Ne de gariptir yalnız olanlar, ne de hüzünlüdür kimsesiz, nasılda fakirdir sahipsizler. Gecenin sessizliğinde arkadaş bulursunuz mecburiyetten. Yıldızlarla sohbet edersiniz, toprakla şarkı söylersiniz, ağaçlarla ruhu yırtıp geçen bir ninni mırıldanırsınız.
Gecenin karanlığında çıkıp dolaşırsınız habersiz, sualsiz. Kimseye görünmeden, kimseyi görmeden öylece dolaşıverirsiniz. Eve geldiğinizde sizi bir kişi bekliyor olacaktır dışarıda sizinle olan ve sizden önce gelmiştir.
