Anasayfa
NerdenSevgili anneciğim
sevgili babacığım.
Size bu mektubu bu yerden yazıyorum. Burası cennetmiş. Kucağında oturduğum melek öyle söyledi.
O beni seviyor ve benimle ağlıyor.
Kalbim kırık ya... Sizin küçük kızınız olmayı çok istemiştim ya...
Öncesini bilmiyorum. Ama bir gün varlığımı fark ettiğimde çok heyecanlanmıştım.
Loş ama çok rahat bir yerdeydim.
Ellerimde ve ayaklarımda parmaklarım vardı. Ama oradan çıkabilmem için daha çook gelişmem lazımdı.
Olsun! Ben de zamanımı uyuyarak veya düşünerek geçiriyordum.
Anneciğim.
Daha ilk günlerimden itibaren seninle aramızda çok özel bir bağ olduğunu fark etmiştim.
Bazen ağladığını duyuyordum. Sen ağlayınca ben de ağlıyordum.
Bazen bağırıyor ve sonra ağlıyordun. Babam da sana bağırıyordu.
Üzülüyordum. Daha iyi olmanızı ümit ediyordum.
Neden o kadar çok ağlıyordun?
Bir gün bütün gün ağladın. Benim de yüreğim ezildi ezildi.
Nasıl bu kadar mutsuz olabilirdin; anlayamıyordum.
İşte tam o gün korkunç bir şey oldu.
O ılık emniyetli rahat odama bir... bir canavar girdi.
Öyle çok korktum ki... Çığlıklar attım bağırdım... Gücüm tükenene kadar.
O canavar kolumu parçaladı.
Öyle çok acıdı ki; sana tarif edemem.
Durması için yalvardım. Ama durmadı.
O bacağımı koparırken ben dehşetle bağırmaktan b[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]a bir şey yapamıyordum.
Acı içime çökmüştü.
Ölüyordum anneciğim.
Yüzünü asla göremeyecek miydim?
Beni ne kadar çok sevdiğini duymayacak mıydım?
Oysa ben senin bütün gözyaşlarını silmek istemiştim.
Seni mutlu etmek için neler planlamıştım...
Oysa şimdi bütün hayallerim tuz buz olmuştu.
Artık yerlerinde olmayan kollarım ve bacaklarımın yırtıldığı yerler mi daha çok acıyordu kalbim mi; bilemedim.
Kızın olmayı ne çok istemiştim...
Sanıyorum bu olmayacaktı. Acılar içinde ölüyordum.
Ve kimbilir sen ne haldeydin!
Ölmeden önce seni ne çok sevdiğimi söylemek istedim anneciğim.
Ama henüz senin anlayabileceğin kelimeleri söyleyemiyordum.
Sonra acılarım kesildi.
O geldi. Şimdi kucağında oturduğum melek.
Bana kollarını uzattı ekşitmekten korkarak kucağına aldı.
Öyle güzeldi ki...
Mutlaka sana benziyordu.
Beni bu güzel yere getirdi: Cennetmiş...
Artık kollarım bacaklarım hiç acımıyordu. Ama kalbim hâlâ acıyordu.
"Ne oldu?" diye sordum meleğe.
"Kimdi o canavar?"
"Kürtaj" dedi melek yaşlı gözlerle ve zor duyulur bir sesle.
Sana bu mektubu seni ne çok sevdiğimi söylemek için yazdım anneciğim.
Bana inan: yaşamayı çok istedim.
İsteğim vardı. Ama gücüm yoktu. Canavar öyle güçlüydü ki...
Yaşayabilmem mümkün değildi.
Seninle kalmayı çok istediğime inanıyorsun değil mi?
Anneciğim o kürtaj canavarına dikkat et e mi?
Görürsen kaç.
Ve anneciğim inşallah senin kalbin de benimki gibi acımıyordur.
Seni çok seven bebecik kızın.
sevgili babacığım.Size bu mektubu bu yerden yazıyorum. Burası cennetmiş. Kucağında oturduğum melek öyle söyledi.
O beni seviyor ve benimle ağlıyor.
Kalbim kırık ya... Sizin küçük kızınız olmayı çok istemiştim ya...
Öncesini bilmiyorum. Ama bir gün varlığımı fark ettiğimde çok heyecanlanmıştım.
Loş
ama çok rahat bir yerdeydim.Ellerimde ve ayaklarımda parmaklarım vardı. Ama oradan çıkabilmem için daha çook gelişmem lazımdı.
Olsun! Ben de zamanımı uyuyarak veya düşünerek geçiriyordum.
Anneciğim.
Daha ilk günlerimden itibaren seninle aramızda çok özel bir bağ olduğunu fark etmiştim.
Bazen ağladığını duyuyordum. Sen ağlayınca ben de ağlıyordum.
Bazen bağırıyor ve sonra ağlıyordun. Babam da sana bağırıyordu.
Üzülüyordum. Daha iyi olmanızı ümit ediyordum.
Neden o kadar çok ağlıyordun?
Bir gün bütün gün ağladın. Benim de yüreğim ezildi
ezildi.Nasıl bu kadar mutsuz olabilirdin; anlayamıyordum.
İşte tam o gün korkunç bir şey oldu.
O ılık
emniyetli rahat odama bir... bir canavar girdi.Öyle çok korktum ki... Çığlıklar attım
bağırdım... Gücüm tükenene kadar.O canavar kolumu parçaladı.
Öyle çok acıdı ki; sana tarif edemem.
Durması için yalvardım. Ama durmadı.
O bacağımı koparırken
ben dehşetle bağırmaktan b[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]a bir şey yapamıyordum.Acı içime çökmüştü.
Ölüyordum anneciğim.
Yüzünü asla göremeyecek miydim?
Beni ne kadar çok sevdiğini duymayacak mıydım?
Oysa ben senin bütün gözyaşlarını silmek istemiştim.
Seni mutlu etmek için neler planlamıştım...
Oysa şimdi
bütün hayallerim tuz buz olmuştu.Artık yerlerinde olmayan kollarım ve bacaklarımın yırtıldığı yerler mi daha çok acıyordu
kalbim mi; bilemedim.Kızın olmayı ne çok istemiştim...
Sanıyorum bu olmayacaktı. Acılar içinde ölüyordum.
Ve kimbilir sen ne haldeydin!
Ölmeden önce seni ne çok sevdiğimi söylemek istedim anneciğim.
Ama henüz senin anlayabileceğin kelimeleri söyleyemiyordum.
Sonra acılarım kesildi.
O geldi. Şimdi kucağında oturduğum melek.
Bana kollarını uzattı
ekşitmekten korkarak kucağına aldı.Öyle güzeldi ki...
Mutlaka sana benziyordu.
Beni bu güzel yere getirdi: Cennetmiş...
Artık kollarım
bacaklarım hiç acımıyordu. Ama kalbim hâlâ acıyordu."Ne oldu?" diye sordum meleğe.
"Kimdi o canavar?"
"Kürtaj" dedi melek yaşlı gözlerle ve zor duyulur bir sesle.
Sana bu mektubu seni ne çok sevdiğimi söylemek için yazdım anneciğim.
Bana inan: yaşamayı çok istedim.
İsteğim vardı. Ama gücüm yoktu. Canavar öyle güçlüydü ki...
Yaşayabilmem mümkün değildi.
Seninle kalmayı çok istediğime inanıyorsun
değil mi?Anneciğim
o kürtaj canavarına dikkat et e mi?Görürsen
kaç.Ve anneciğim
inşallah senin kalbin de benimki gibi acımıyordur.Seni çok seven bebecik kızın.
