yere göğe sığdıramadığım seni abartmışım ben;affet‏

bende varolmadan gittin
yazık!
ben cismini değil
belki de susmanı sevdim.
yağmurun hangi mevsim yağdığı,
kuşların nereye,ne zaman göçettiği,umrumda olmadan
zamansız sevdim seni.
ne mekanı?
yere göğe sığdıramadım.
öyle bir gelişle geldin ki bana
henüz açacakken kalbimi,
varolmadan gittin.......
sığmadın...
bu küçük yürek alamadı seni.
umursamadın.
kaçtın.
öyle bir gidişle gittin ki;
varolmamış sayıldın....
oysa ben,
mevsimlerin değiştiğinin farkında bile olmadan,
işleyen zamanı durdurarak,
etrafımda olan bitene aldırmadan,
seni öyle bir sevdim ki...
varlığının yanında varlığımı unutarak,
yokluğunu düşmanım saydım hep.
ve sen ona beni öyle bir hapsettin ki;
dönüp gelsen de yeniden,
varolman mümkün olmayacak ey sevgili!
bu küçük yürek,
ne seni ne de yokluğunu kaldıramaz artık.
şimdi sen iyisimi,
hiç olmamış gibi dur....
olduğun yerde
olduğun gibi
bana uzak.......................